Prolog

A więc, na wstępie chciałabym napisać, że to będzie moje pierwsze opowiadanie. Może nie mam wprawy w  pisaniu, ale mam ogromną nadzieję, że to co z niego wyjdzie będzie dla was przyjemne do czytania i chętnie będziecie komentować i czekać na kolejny rozdział :D .  No to zaczynam !


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
                                         
                                               Prolog 

                Właśnie znalazłam zdjęcie przedstawiające nasz stary dom, kiedy jeszcze mieszkaliśmy w Dover. Na starej ławce przy domu siedzi nastolatka. W jej oczach dostrzec można ból. Ta nastolatka to ja. Miałam wtedy jakieś 15 lat. Niby niedużo, ale życie zdążyło pokazać mi, że nie zawsze bywa usłane różami. W szkole nie byłam tolerowana. Rówieśnicy śmiali się, że jestem biedna... gorsza.... Nie mówiłam o tym nikomu, ale przez to zaczęłam się ciąć. Do dzisiaj mam blizny na lewej ręce. Na zdjęciu za mną widać mały dom, ewidentnie nadający się do remontu. Ze starych okiennic odpada brązowa farba. Dokoła rośnie niezliczona liczba kwiatów. To dzięki mamie, która każdą wolną chwilę poświęcała na pielęgnowanie ich. Pracowała w kwiaciarni, dzięki czemu za zgodą szefowej mogła zabierać do domu niewyprzedane torebki z nasionami.  Pensja z tego mała, ale to zawsze lepsze niż nic. Tata zarabiał niewiele więcej. Jakoś dawaliśmy rade do tak zwanego pierwszego. Wspominając tamten okres mogę mówić o szczęściu jakie mnie spotkało niedługi czas po tym. Wszystko zmieniło się gdy Tato niespodziewanie wygrał w totka. Wreszcie zaczęło nas stać na luksusy. Po wyprowadzce z Dover do Londynu poczułam, że zaczynam żyć. Zostawiłam przeszłość za sobą. Moje szczęście dopełniło się, gdy poznałam Jego. Powinnam dziękować losowi. Uwierzcie, mam za co.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


No to co? Będziecie czytać ? :) Mam pisać dalej ;D?